وقت رفتنت

کاسه ی چشمانم که شکست

پشت سرت آب ریختم

تا پاک شود

هر چه رد پای توست

از زندگی ام ...

خیانت واژه ی تلخی ست ،

حقیقتی زهرآگین ،
فرود دشنه، پی در پی ،

بر پیکره ی دوستت دارمها ،
هرگز تبرئه ای نیست
آنکه را که را چنین به کشتن قلب آهنگین

عشق برخاست و دلی را که پژمرد …

.

با عشق به من به من  خیانت کردی
دل دادم و تو رد امانت کردی
رفتی و چه آسوده ز من دل کندی
هر دو قلمت خورد اگر برگردی !! …

.

کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده باشد

به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست
به خیانتکاری چون تو دیگر  هرگز اعتماد نخواهم کرد

.

هر که را دیدم  خیانت کرد و رفت
هر که با من بود یار من نبود
هر که آمد بر دلم زخمی گذاشت
خود ندانستم از این غمها چه سود

.

دانه هایی از عشق کاشتم
و خوشه هایی از غم برداشتم
خیانت
تکرار
و رویش نفرت. …

.

هرچه ها میکنم
گرم نمیشود خاطرم
بوی تعفن  خیانت از دهانم میآید
هــــــــــا….
خاطر من و
خیال تو و
خیل  خیانت …

.

همیشه تاریکی کریه نیست !
آبروی نور را برده این  خیانت روشن.

.

خیانت تنها این نیست که شب را

با دیگری بگذرانی ،

خیانت می تواند دروغ دوست داشتن باشد

، خیانت تنها این نیست که دستت را

در خفا در دست دیگری بگذاری ،

خیانت می تواند جاری کردن اشک

بر دیدگان معصومی باشد . (شکسپیر)

.

ای نارفیق.. به کدامین گناه ناکرده..

تازیانه می زنی بر اعتمادم
زیر پایم را زود خالی کردی .

سلام پر مهرت را باور کنم.

یا پاشیدن زهر خیانتت را

.

نمی بخشمت به خاطر تمام خنده هایی

که از صورتم گرفتی ، به خاطر تمام غم هایی

که بر صورتم نشاندی ، نمی بخشمت

به خاطر دلی که برایم شکستی ،

به خاطر احساسی که برایم پر پر کردی ،

نمی بخشمت به خاطر زخمی که

با خیانت بر وجودم  تا ابد نشاندی ،

.

چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز

به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار خیانتش
همه وجودت له شده ….

.

حیران شده ی گریه ی پنهانی خویشم
آرامشی از لحظه ی طوفانی خویشم
پنهان شدی و فکر  خیانت به سرم زد
شرمنده ی این حالت شیطانی خویشم ..

.

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد این اشتباه از اوست ،

اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد

این اشتباه از توست ! (شکسپیر)

.

کاش هرگز در محبت شک نبود ،

تک سوار مهربانی تک نبود ،

کاش بر لوحی که بر جان دل است ،

واژه تلخ خیانت حک نبود .

.

بی وفایی کن وفایت می کنند ،

با وفا باشی خیانت می کنند ،

مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست ،

مهربان باشی رهایت می کنند

.

هر آنکه از رفاقت دم میزند /

ولی ناخودآگاه از خیانت دم میزند .

.

بلرزید کوه ها از غم ، خیانت را رصد کردند /

میان آسمان عشق به ماه من حسد کردند

بغرید رعد ها از خشم ، شهامت خرد شد ، پوسید /

قیامت کرد زمین وقتی ، ستاره ماه را دید . . .

.

نفرین به تو که با زیباترین نقاب به چهره 

دوست درامدی. نفرین بر آن مرامی

که اینگونه  به اعتمادم خیانت کرد
نمیبخشمت

.

تو روزگار رفته ببین چی سهم ما شد …

از عاشقی تباهی

از زندگی مصیبت

از دوستی شکست و

از سادگی خیانت

.

مرا صد بار از خود برانی دوستت دارم ،

به زندان خیانت هم کشانی دوستت دارم ،

چه سود از مهر ورزیدن ، چه حاصل از وفا کردن ،

مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم